مقاله منطق ربط و سلب لزوم در شرطی سالبه لزومیه  در نشريه انديشه ديني شماره ۴۰ پاييز ۱۳۹۰ صص ۱-۲۸ منتشر شد.

چکيده:

نگارنده در مقاله ي ديگري در تحليل شرطي هاي سالبه ي كليه، با فرمول بندي عبارات ابن سينا نشان داده است كه به تحليل ابن سينا ايراد صوري مهمي وارد است و تلاش هاي ابن سينا در پاسخ به آن، پذيرفتني نيستند. او به كمك تحليل ابن سينا از موجبه ي كليه، پاسخ ديگري به ايراد مورد نظر يافته، اما نشان داده است كه اين پاسخ نيز توان دفع ايراد را ندارد. در پايان، وي حل نهايي مساله را، به عنوان مساله اي باز، فراروي پژوهندگان قرار داده است. اكنون در اين مقاله، نشان مي دهيم كه ايراد تحليل هاي آن مقاله در تابع ارزشي گرفتن شرطي است و با تبديل آن به شرطي ربطي، ايراد مرتفع مي گردد. البته كاربرد شرطي هاي ربطي هرچند در سالبه ي كليه ي لزومي با كاميابي همراه است، در تحليل موجبه ي جزييه لزوميه با دشواري هايي روبه رو است. نشان مي دهيم كه با استفاده از تفكيك «لزومي حقيقي» و «لزومي لفظي» (كه يكي از مهم ترين نوآوري هاي ابن سينا است) و با وارد ساختن «امكان مقدم» در تحليل موجبه ي كليه ي لزوميه، اين دشواري ها را مي توان پشت سر گذاشت.

کليدواژگان:
سالبه ي كليه ي لزوميه 2، موجبه ي كليه ي لزوميه 3، منطق كلاسيك، منطق ربط ، ابن سينا