لئونارد لينسكي (1922-2012)، فيلسوف و منطق‌دان نام‌دار آمريكايي، روز پنج‌شنبه 6 مهر 1390 (27 آگوست 2012) در سن 90 سالگي درگذشت.

لينسكي مدرك كارشناسي، كارشناسي ارشد و دكتراي خود را از دانشگاه كاليفرنيا در بركلي دريافت كرد. او استاد دانشگاه‌هاي كاليفرنيا (در بركلي)، ايلينويز (در اوربانا)، ويسكانسين (در مديسون)، ميشيگان (آن آربر)، تل‌آويو (در تل‌آويو) و آمستدام (در هلند) بوده است. لينسكي رئيس پيشين انجمن فلسفي آمريكا بوده و نشان دانشگاه دو ليگه (بلژيك) را به دست آورده است. او، همچنين، مدير گروه فلسفه در دانشگاه شيكاگو بود.

آموزش و پژوهش لينسكي در دو دسته جاي مي‌گرفت: فلسفۀ زبان و تاريخ آغازين فلسفۀ تحليلي. او پنج كتاب و ده‌ها مقاله منتشر كرد. كتاب‌هاي تأليفي او عبارتند از:

  • Referring (1967) ترجمه شده به فرانسوي
  • Names and Descriptions (1977) ترجمه شده به اسپانيايي
  • Oblique Contexts (1983)

و كتاب‌هايي كه او ويراسته اسـت:

  • Semantics and the Philosophy of Language: A Collection of Readings (1952)
  • Reference and Modality (Oxford Readings in Philosophy) (1971)

لينسكي اين دو كتاب را ويراسته و بر آن مقدمه نوشته است. اين هر دو كتاب به زبان ايتاليايي ترجمه شده است. چاپ‌هاي متعدد كتاب نخست در شصت سال گذشته نشان از اهميت آن نزد مخاطبان دارد.

تازه‌ترين انتشارات لينسكي دربارۀ فلسفۀ دوران آغازين برتراند راسل است:

"The Unity of the Proposition",

"Russell's 'no-classes' Theory of Classes".

او پس از بازنشستگي به تدريس و برگزاري كارگاه‌هايي دربارۀ ويتگنشتاين پرداخت.

منابع: 

http://philosophy.uchicago.edu/faculty/emeritus.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Leonard_Linsky