سخنرانی‌های فلسفی – پاییز 1395
گروه فلسفه دانشگاه تربیت مدرس تهران


عاملیت و نمایگی؛ در دفاع از دیدگاه رایج
ساجد طیبی
پژوهشگاه دانشهای بنیادی

استدلال‌هایی که جان پری، دیوید لوئیس، و دیگران در دهه‌ی ۷۰ قرن گذشته میلادی ارائه کردند، اغلب فیلسوفان را متقاعد کرده است که باورهای نمایه‌ای، یعنی باورهایی که عموماً با جملاتی حاوی نمایه‌ای‌هایی نظیر «من» و«اکنون» بیان می‌شوند، و به طور مشخص باورهای اول‌شخص، نقشی اساسی غیرقابل حذف در توضیح عاملیت ایفا می‌کنند. بنابراین، می‌توان گفت، مطابق دیدگاه رایج، بدون نمایگی عاملیتی در کار نخواهد بود.

هرمن کپلن و جاش دِوِر اخیراً در فصل سوم از کتاب نمایگی غیر اساسی: در باب عدم اهمیت فلسفی منظر و اول شخص، برضد این دیدگاه رایج استدلال کرده‌اند. آنها ادعا می‌کنند که استدلال‌های ارائه‌شده در آثار پری و لوئیس برای نشان دادن درستی دیدگاه رایج ناکارآمداند.

هدف من در این مقاله این است که، با بازسازی‌ای دقیق از استدلال جان پری، نشان دهم که نقد کپلن و دور بر پری مبتنی بر خوانشی نادرست از استدلال پری است. استدلال خواهم کرد که در صورتی که خوانش من از استدلال پری درست باشد، نقد آنها قابل بازسازی بر ضد پری نخواهد بود.

تلاش می‌کنم از رهگذر این دفاع از استدلال پری، پرتویی بیفکنم بر درک درست از نمایگی و اهمیت آن در توضیح عاملیت. 

زمان: دوشنبه 1 / 9 / 1395 ساعت 10 - 12
مکان: دانشکده‌ی علوم انسانی، سالن شهدای گمنام